تعریف بافر :

به مجموعه ی یک اسید ضعیف و نمک آن و یا یک اسید قوی و نمک آن با یک باز ضعیف ، بافر گفته می شود . این ترکیبات به علت داشتن یون مشترک از تغییرات شدید pH   جلوگیری می کنند.
به کمک معادله ی هندرسن – هاسلباخ  می توان pH  یک بافر که PK   اسید آن معلوم است را در نسبت های مختلف غلظت اسید و باز تعیین کرد .
*   بهترین بافر : بافری است که PK   اسید آن برابر pH   مورد نظر است .
*   محدوده ی بافری ک به محدوده ای   از pH  گفته می شود که بافر بتواند خاصیت بافری خود را نشان بدهد این محدوده برابر است با PK +1  و PK – 1 .
*   قدرت بافری ک به غلظت اجزای سازنده بافر گفته می شود . هر چه غلظت اجزای فوق بیشتر باشد مقدار بیشتری اسید و باز قوی را می تواند خنثی بکند .
مهم ترین بافر های خون :

  • بافر کربنات- بی کربنات [HCO3-] / [H2CO3]  .
غلظت اجزای آن بالاست ولی PK  اسید آن کمی خارج از محدوده ی pH  فیزیولوژیک است . تنظیم اجزای این بافر از طریق تنفس صورت می گیرد .
2-  بافر فسفات [HPO4-] / [H2PO4]   .
غلظت اجزای سازنده آن کم و PK اسید آن 7 است . تنظیم اجزای این بافر مستقیماً از طریق کلیه صورت می گیرد .
PBS = Phosphate Buffered Saline   
3-    ترکیبات اسید های آمینه و پروتئین ها ç نقش این بافر ها درون سلول است .
4-    آمونیاک ...
مهمترین بافر پلاسما = بی کربنات و پروتئین
مهمترین بافر های گویچه های قرمز = بی کربنات و همو گلو بین